Hoe bevrijd kun je zijn, na anderhalf jaar A-klasse. 
Een aantal mensen die mij na staan in deze wereld weten hoe ik mij gevoeld heb, de afgelopen tijd.
De twijfel of je 'het...' niet meer hebt. Snap ik mijn hond niet meer snap of vice versa.
 Je ziet anderen komen en ook weer gaan, die toch echt niet beter zijn dan wij. Ach het is de A-klasse maar. 
 Ik mocht voorheen bij anderen zien wat deze klasse teweeg bracht; wanhoop, bittere teleurstelling, demotivatie, you name it. Je vergeet het snel, als je gepromoveerd bent en misschien schijf ik dit daarom wel op.
Af en toe zulke goede parcoursen gelopen en steeds een foutje. Noem een fout, een weigering en ik had hem wel gemaakt deze afgelopen periode. Helaas niet allemaal  in 1 of 2 parcoursen, nee het liefst elk parcours wat ik mocht lopen, maar eentje...... Nee natuurlijk, ik ben niet de enige dit dit overkwam of overkomt. Ik zag ze 1,5 jaar elke week om mij heen. Combinaties, die niets meer te zoeken hebben in de A-klasse, maar elke keer weer tegen een foutje, weigering, te strakke SPT, te moeilijk parcours, te krap gebouwd, etc. Handlers die niet meer durven te lopen, te bang om te falen. Amper de mogelijkheid om zich te ontwikkelen, want ja men mag absoluut geen fout maken, nee zelfs niet 1/100 te laat binnen komen.
Is dit nu de bedoeling van een beginners klasse, motiveer je zo handlers om hun eventuele voorbeelden te volgen en zich te ontwikkelen. 
Begrijp me goed, ik hoef geen medelijden en al die ander A-lopers ook niet en schrijf dit daarom ook niet. Ik zou willen dat al deze handlers zich net zo voelen zoals ik mij met Tommy, Truus, Fin, Takk en Glowy voelde of voel als ik met hun loop of liep. Het leukste van het spel vind ik de communicatie met je hond. Het gevoel van de je vleugels hebt als je met hem of haar loopt. 
De huidige A-klasse is een demotiverende kolos, die zijn roots heeft in iets wat niets met sport te maken heeft. Ik kom uit een tijd dat het toegestaan was 1 fout te mogen maken, waar je iets meer dan 1/100 tijdsoverschrijding mocht maken. Sommigen zeggen dat het niveau aan het dalen is en ik kan daar wel iets bij voorstellen. Maar denk je nu werkelijk dat men zich gaat verbeteren als men niet meer durft en geen vertrouwen meer heeft?
Natuurlijk uiteindelijk komt iedereen een keertje uit de A-klasse of niet?

Zo weer thuis, van een zeer succesvol Agility weekend, met een gezellige avond met Annemarie. Dag 1 de dag van Takk en Fin, Dag bedoeld als training voor Takk, was super gelukkig met zijn lopen Jumping 1 ondanks een val in de tunnel en ruime bocht, 6,85 m/sec en een 2e plaats, VP erna wederom topsnelheid (voor mijn gevoel dan), helaas sloot ik te dicht aan bij de katteloop en die ging fout, VP 2e gehaast en daardoor teveel fouten, van leren en snel weer vergeten (Fin moest ook in de andere ring lopen en ja dat ben ik niet gewend) Jumping erna wederom goede lijnen, helaas 2 latten na een tunnel. Fin liep weer heerlijk in haar jumping met een 1e plaat, echter de kou en de slechte voorbereiding voor het lopen zorgde voor 3 latten. In de tent zat Glowy de boel bij elkaar te gillen om zoveel onrecht "waarom zij wel en ik niet?" Dat beloofde wat voor de zondag. Goed eerst naar mijn geboekte hotel, gegeten en een gezellige avond gehad met Annemarie. De zondag begon met een jumping met een start die we vaak geoefend hadden omdat deze bij Glowy eerder nogal wat problemen gaven. Hij ging foutloos en strak of we went. Er zat na een snelle lijn nog een angel in en koos ervoor geen risico te nemen maar glowy om de makkelijke kant te sturen (het was de 1e B2 wedstrijd en mijn ervaring leerde, dat de meeste concurrenten dan niet op hun scherpst zijn). Mijn slotlijn had wat scherper gemogen, maar super tevreden, we klikten. Het VP voorzag een nieuw probleem na de wip moesten de palen sturen en daarna aan de andere kant verder. Hmmmm, zo goed kende ik Glowy niet (we hadden de focus in de training op andere punten gehad) even Angela gebeld.... Goed de palen kende een paar hik-ups en daarna was ik het heel even kwijt na de schutting weer goed doorgegaan, met een goede slotlijn. wederom super tevreden met mijn maatje, een 4e plaats. Ondertussen had ik mijn 8e parcours in het weekend gelopen en ik moest er nog 1 misschien wel de belangrijkste van het weekend. Het VP voor het NK teams. mijn team genoten hadden geen druk op Annemarie en mij gelegd; " Jan, we hebben de punten nodig".
De start was niet goed getimed (vermoeidheid?), maar ik kreeg Glowy over de juiste sprong, wederom dezelfde lijn als in het VP en weer goed gelopen, bij de sprong voor de schutting ietwat gerommel. Sprong na de schutting wederom gerommel, slalom gestuurd, wip, finish sprong en wederom foutloos, net als Annemarie met een beide een 4e plaats. Dit was pas een opening van het seizoen, volgende week proberen vast te blijven houden. 
En oh ja GLowy en ik 1e plaats in de B2, Fin en ik bij de veteranen 3e en Takk?  Takk komt nog wel.
Dank je Takk, Fin Glowy, Angela en Annemarie

Oktober 2013 liep ik mijn eerst A-wedstrijd bij de Border Collie club met Takk. Nu, anderhalf jaar later is het zo ver eindelijk gepromoveerd naar de B1. Vele parcoursen die we super liepen, maar steeds 1 fout en soms wat meer :-) We kregen geweldige parcoursen voor geschoteld, maar ook parcoursen waar ik mijn wenkbrauwen wel eens bij fronste. In ieder geval 'World here we Come'

Met het open van mijn nieuwe website, is tevens de inschrijving geopend voor het Agility Weekend in Velddriel op 21 en 21 juni.

Ook al vond ik de andere website heel mooi, hij was moeilijk te onderhouden of te automatiseren. Er was weinig onderlinge communicatie mogelijk tussen mij en mijn bezoekers.
Tijd voor een nieuwe site dus in een andere stijl. Ook al moet ik er nog wat aan sleutelen. Ik ben er trots op. De bedoeling is dat ik hier regelmatig mijn bevindingen, ervaring, ideeën en nieuwtje al spuien. Uiteraard jullie zijn vrij om te reageren