Het NK,

Voor het 3e jaar op rij in Uden en wat was het weer een feest, mooi weer, zo genoten.
Voor mij de eerste keer dat ik niet liep met een hond van mijzelf. FIn (vorig jaar, nog zo succesvol) is met pensioen en Takk....? Takk, heeft zijn eigen tempo, die is er volgend jaar zeker bij, als alles goed mag gaan. Nee, mijn lease-collie, Glowy of wel Lee, waar ik dit jaar mee liep en ik mochten het gaan doen. De klik was er weer tussen ons en had goede hoop. Helaas het was het allemaal net niet, te vroeg van de wip, 2 niet geplande blinde wissels en contactproblemen, waren schijnbaar niet genoeg om ons toe te laten voor de finale-individueel. 
We mochten echter wel de team-finale lopen en hadden wat te verdedigen. Daarnaast had ik er behoorlijk de smoor in wat me zaterdag was gebeurd en zwoer op revanche op de zondag. Ik mocht als 4e teamlid lopen en we hadden al 2 disken staan (van de 6 uitslagen gelden de beste 4). Ik moest dus presteren, mij doe je geen groter plezier en ja hoor het was er weer, misschien niet overal even snel, maar wel gedegen, die zat. Helaas liep Peter met Seven ook nog tegen een disk aan, dus was het niet meer in onze handen of wij op het podium zouden komen. We stonden in ieder geval 7e en de ervaring leert, dat bij een team onderdeel nog alles open is. Helaas gleed ik uit en liep tegen een disk aan, Annemarie weer foutloos. Kitty 1 fout, Marc 3 weigeringen op de wip en dus een disk, Peter een disk en Angela een paar fouten, helaas geen 3e titel op rij. Dames en heren we hebben een geweldige week gehad, volgend jaar weer.
Maar dat is het voordeel als je trainer bent, lang om te treuren heb je niet, want je hebt altijd nog je cursisten die dit doen vergeten. Trust  Ratjetoe stonden foutloos boven ons en die hadden nog een kans om op het podium te komen. Ze liepen wat gespannen, maar bleven handlen en dat is belangrijke, helaas namen ze 3 fouten mee en stonden voorlopig boven aan. De nummer 1 hield de schade beperkt en de zesde loper hoefde niet eens meer te lopen. Trust Ratjetoe werd dus 2e een geweldige prestatie van Anouk, CLaudia, Karlijn, Linda, Lisette en Sonja. In het team wat 1e werd zat Yvonne dus toch ook heel blij voor haar.
Individueel, liepen er aardig wat Trusters in de finale en na de jumping was vooral de medium lichtblauw gekleurd met de eerste 3 plaatsen lichtblauw met Kitty, Anouk en Marjo. Bij de large stond Peter op 1 en Marjelle op 7.
De finale rondjes waren, kunen we gerust stellen, niet simpel en leuk om naar te kijken.
Henk wist bij de small weer te winnen, gaaap... , maar toch weer gefeliciteerd hoor Postman. Jullie verdienen het. Angela liep een geweldig laatste rondje met Abby, als afsluiter.
Bij de medium was het wachten op de laatste 3, zou het kunnen?
Marjo en Toes liepen foutloos en goed. Anouk en Ike liepen ook goed, maar helaas 1 foutje met disk tot gevolg. Kitty liep met Luna weer op hun wijze, helaas 1 latje op de oxer. 1 dus Marjo en Toes en 2 Kitty en Luna, geweldig.
De Large, met alle verwachtingen bij Peter en Clive. Het Vast parcours was heel selectief en was werkelijk een slachting. Peter liep als laatste en had het hele weekend laten zien dat hij en Clive toch echt het team to beat waren zeker, solide, kort en snel. Echter 1 verkeerde keuze en het was over, zo jammer en ik had het hem zo graag gegund.
De ervaring van Roy zag je nu echt meespelen en hij liep met wat hick-ups als enige 2 keer foutloos. You did it again Roy ook jou zeer gegund en zeker verdient.


Tja en dan is het over en ik kijk terug op een geweldig toernooi, misschien niet als deelnemer maar zeker als trainer. Als ik ziet hoe alle combinatie's/handlers gegroeid zijn en nog steeds groeien. Het maakt me trots om met hen te mogen werken. Ik weet een aantal haalde de finale niet, sommigen hadden domweg pech en sommigen was het net niet. maar kijk een jaar terug en naar nu, wat een verschil en volgend jaar zijn jullie weer verder. Zij die de finale wel haalden in 1 woord geweldig. Jullie hebben gedaan waar we het van tevoren over gehad hebben en bleven gaan, no matter what. Jullie hebben laten zien wat voor kanjers jullie zijn een diepe buiging voor jullie allen. 
Voor mijzelf, keihard trainen en be better next time

Mijn eerste wedstrijd in het buitenland en wat een ervaring. 
Via Peter Holmberg was ik gepolst of ik in Noorwegen wilde komen keuren en daar hoefde ik niet lang over na te denken, niet wetende waar, hoe en wat. 
Het was op het eiland Stord en ik had toch wel wat bedenkingen. Ik kreeg visioenen van een kaal eiland, met hier en daar een zeerob, waar een vissersbootje mij tussen 2 regenbuien door wist af te leveren. Het vissersbootje bleek uiteindelijk een ferry en het kale eilandl bleek groen, bebost en cultureel. De zeerobben heb ik helaas niet gezien. De leden van Stord Agility waren aller vriendelijkst en ik had al meteen een klik met Tor een stevige Noor die zich voorstelde met Hi I'm Tor welcome to Viking country. William een Noor in Canada geboren en zeeman in ruste en natuurlijk Ingrid de organisator stil, zachtaardig en bescheiden.
Van de Ferry meteen naar het terrein, want (en dat wist ik uit mijn eerdere bezoekjes als trainer) er moest eerst pizza gegeten worden. Alle Noren met wie ik ondertussen Pizza heb gegeten en dat zijn er aardig wat (Rekrutt-, WK-Team en trainersstaf) weten mij steeds weer te vertellen dat de Noren het meest pizza eten van alle Europeanen. Ik begin er ondertussen in te geloven. 
Goed, het terrein was een sportterrein achter een school en was een soort grove grevel. Ik vroeg me af of dit voor de honden niet ......., Maar de honden en handlers hadden hier geen enkele moeite mee.
De enige blessure was niet gerelateerd aan de ondergrond.
In Noorwegen lopen alle klassen op 1 dag en ze lopen 3 parcoursen per dag, waarvan het teamparcours voor iedereen hetzelfde is, Dat was dus even 14 parcoursen ontwerpen en aangezien ik mij goed voorbereid en graag mooie snelle parcoursen neerzet, was dat even aanpoten. Ingrid had mij doorgegeven dat het parcours 20x30m zou zijn, hmmmmm Dat was dus even inventief zijn. Nou ja, dat even werd dus dagen, omdat mijn eerste ontwerpen meestal niet meteen de beste blijken te zijn. Not amused, las ik dan ook in een mail die 3 dagen voor vertrek ontving, dat de ring 30x40m zou zijn. Dat was dus nog even 6 uur extra.
Goed genoeg geklaagd. De deelnemers vonden de parcoursen geweldig en konden mijn humor in de briefing wel waarderen. Een aantal lopers kende ik als trainer, omdat ik hen onder mijn hoede had gehad bij het rekrutt-team en het weerzien was hartverwarmend en mooi om te zien dat ze progressie hadden gemaakt en jammer in sommige gevallen, dat sommige problemen (palen) nog niet helemaal verdwenen waren.  In het geheel genomen werd er goed gelopen, opvallend zijn wel de raakvlakproblemen. Op zaterdag nog gegeten in het plaatsje Stord, waar een beroemde Noorse kok zijn visrestaurant had, heerlijk. Je doet mij geen groter plezier, dan mij mee te nemen naar zo'n restaurant, heerlijk en super gezellig. De zondag vloog voorbij en voor ik het wist zat ik weer in het vliegtuig naar een overbevolkt Nederland. 
En keuren in Stord........ graaag nog een keer

.