Hier klikken om te bewerken.
Het afgelopen weekend gekeurd bij KC Zoys, op zaterdag de Open-, Veteranen- en A-klasse, Zondag B2- en C-klasse.
De organisatie had mij alle Vast Parcoursen toebedacht op beide dagen en op elke dag tevens een spelletje. Hmmmm was mijn eerste gedachte, dat is pittig. Maar ik zag het tevens als uitdaging om scherp te keuren op mijn raakvlakken, hoe houd ik, tot het einde, mijn concentratie op die gele vlakken en natuurlijk op de hond zonder te verslappen. Aangezien het ook nog eens warm zou worden leek mij dat een hele uitdaging. Daarnaast had ik een aantal weken daarvoor mijn kuit licht gescheurd, dus hard lopen was uitgesloten, zeker met de B2- en C-Large zou dat nog een hele uitdaging worden.
Ik besteed altijd veel aandacht aan mijn parcoursen. Ik hou in mijn parcoursen van snelle lijnen, tempo wisselingen en technisch handlen, juist omdat ik weet hoeveel moeite handlers daar mee hebben. Vanaf de 2e graad en hoger wil ik onderlinge strijd zien.
Voor de A-klasse moet de looplijn voor de hond en handler vloeiend zijn. Het is niet een test van de kunde van de handler, het is een test hoe goed de hond de basis van de hond is.
Het testen van de handler komt in de 2e graad wel aan de orde. Op het moment dat men toetrede neemt tot de 2e graad, gaat het voor mij om meer dan alleen maar een rondje lopen. Ik hou van strijd in het parcours, snelheid en kunde en het liefst een goede balans tussen die 3. Je hebt als team laten zien in de A-klasse dat je foutloos kunt lopen, in de 2e graad en hoger ga je kijken hoe jij verhoudt ten op zicht van je concurrenten.
Het mag misschien vreemd klinken maar het maken van een goed A-parcours vind ik moeilijker dan een B2-C parcours. Je moet aan alles denken en wilt dat het parcours de handlers leidt, want velen die beginnen hebben nog geen ontwikkeld inzicht in het lopen van parcoursen. Ze zeggen ook wel eens, hoe simpeler het lijkt, hoe moeilijker het is.
Ik was heel blij met mijn A-parcours en zeker toen ik zag hoe het gelopen werd, blije honden en blije handlers (ook zij met een fout) Mensen leren omgaan met de snelheid van hun hond is het mooiste om te zien. Totaal vielen er 16 U-tjes ,een mooi resultaat.
Voor de Open-klasse had ik een snel en uitdagend parcours neer gezet, met een simpele entree naar de slalom, mooi om te zien hoe verschillend mensen het konden handlen, zeker een aantal van onze Oosterburen waren indrukwekkend. Ook veel nieuwe en goede combinaties gezien. ik hoop dat ze zich blijven ontwikkelen.
Bij de veteranen werd ik toch wel ontroerd door die blije ouwe koppies die hun parcoursjes liepen. Het commentaar wat ik kreeg om de latten nog lager te leggen werd voor mij hier gelogenstraft. Voor de honden maakt het niets uit, als ze maar samen met hun baas kunnen lopen en het gevoel hebben dat ze er nog toe doen.
Ondanks de hitte, 3 liter water zat dag 1 erop. Mijn kuit had het gehouden en voelde hem amper. Goede reacties van deelnemers, ja dat is toch leuk....
Bewust naar huis gereden om lekker thuis uit te rusten. Als ik op locatie zit, wordt het toch weer wat later
Dag 2, te beginnen met de B2-klasse, nou ja gewoon 3e graad dus. Het rare fenomeen bij de B2 is dat men in een soort schemer gebied waant. Is een parcours te moeilijk, dan vind men dat zij altijd C-klasse parcoursen krijgen, maar als het gaat om selecties dan vind men dat zij weer wel 3e graad zijn. Goed ik was maar meegegaan in hun gedachte en had het C-parcours iets versimpelt, meer open sprongen, alles net iets vloeiender. Opvallend het aantal startlatten, kennelijk is men slecht gefocust als men start, want totaal niet nodig. Aantal heel mooie runs gezien, van mijn cursisten en van anderen, sommige met helaas een foutje en sommigen foutloos. Opvallend was het gehannes bij de finish van veel handlers, nou kreeg men bij sprong 20 nog een uitvlucht door de hond door te laten springen, maar van echte overtuiging was naar, mijn mening, geen sprake.
Dan de C-Large, helaas mijn enige parcours voor deze klasse dit jaar (naast WK-selectie finale) en heel eerlijk gezegd, het viel mij over het algemeen genomen erg tegen. Ik zag de honden zich kunnen uitleven in de snelle lange lijnen, Maar bij de handlers vaak een slechte timing, slecht gefocust en technisch soms zelfs heel belabberd.
Uiteraard ook nu weer een paar heel mooi gelopen parcoursen, mooi samenspel vloeiende korte bochten, goede raakvlakken. sommigen helaas met een foutje. Ik zou daar niet rouwig om zijn, dit was goed en wordt alleen maar beter. Ik had al begrepen dat men mijn parcoursen als simpel ervaarde en dat heb ik kunnen zien. Men vergeet dat ook de keurmeester zijn ervaring in het veld heeft en ik weet waar men moeite mee heeft. Je kunt vaan mij verwachten, dat ik de handlers dan ook tot het uiterste zal beproeven. Goed ook hier bij de finish veel getwijfel en angst, dat is jammer, voor iets wat echt niet moeilijk hoeft te zijn en wat op verschillende manieren oplosbaar was.
Goed mijn kuit is heel gebleven en volgens mij heb ik niet veel fouten gemaakt over de 2 dagen.
De organisatie had mij alle Vast Parcoursen toebedacht op beide dagen en op elke dag tevens een spelletje. Hmmmm was mijn eerste gedachte, dat is pittig. Maar ik zag het tevens als uitdaging om scherp te keuren op mijn raakvlakken, hoe houd ik, tot het einde, mijn concentratie op die gele vlakken en natuurlijk op de hond zonder te verslappen. Aangezien het ook nog eens warm zou worden leek mij dat een hele uitdaging. Daarnaast had ik een aantal weken daarvoor mijn kuit licht gescheurd, dus hard lopen was uitgesloten, zeker met de B2- en C-Large zou dat nog een hele uitdaging worden.
Ik besteed altijd veel aandacht aan mijn parcoursen. Ik hou in mijn parcoursen van snelle lijnen, tempo wisselingen en technisch handlen, juist omdat ik weet hoeveel moeite handlers daar mee hebben. Vanaf de 2e graad en hoger wil ik onderlinge strijd zien.
Voor de A-klasse moet de looplijn voor de hond en handler vloeiend zijn. Het is niet een test van de kunde van de handler, het is een test hoe goed de hond de basis van de hond is.
Het testen van de handler komt in de 2e graad wel aan de orde. Op het moment dat men toetrede neemt tot de 2e graad, gaat het voor mij om meer dan alleen maar een rondje lopen. Ik hou van strijd in het parcours, snelheid en kunde en het liefst een goede balans tussen die 3. Je hebt als team laten zien in de A-klasse dat je foutloos kunt lopen, in de 2e graad en hoger ga je kijken hoe jij verhoudt ten op zicht van je concurrenten.
Het mag misschien vreemd klinken maar het maken van een goed A-parcours vind ik moeilijker dan een B2-C parcours. Je moet aan alles denken en wilt dat het parcours de handlers leidt, want velen die beginnen hebben nog geen ontwikkeld inzicht in het lopen van parcoursen. Ze zeggen ook wel eens, hoe simpeler het lijkt, hoe moeilijker het is.
Ik was heel blij met mijn A-parcours en zeker toen ik zag hoe het gelopen werd, blije honden en blije handlers (ook zij met een fout) Mensen leren omgaan met de snelheid van hun hond is het mooiste om te zien. Totaal vielen er 16 U-tjes ,een mooi resultaat.
Voor de Open-klasse had ik een snel en uitdagend parcours neer gezet, met een simpele entree naar de slalom, mooi om te zien hoe verschillend mensen het konden handlen, zeker een aantal van onze Oosterburen waren indrukwekkend. Ook veel nieuwe en goede combinaties gezien. ik hoop dat ze zich blijven ontwikkelen.
Bij de veteranen werd ik toch wel ontroerd door die blije ouwe koppies die hun parcoursjes liepen. Het commentaar wat ik kreeg om de latten nog lager te leggen werd voor mij hier gelogenstraft. Voor de honden maakt het niets uit, als ze maar samen met hun baas kunnen lopen en het gevoel hebben dat ze er nog toe doen.
Ondanks de hitte, 3 liter water zat dag 1 erop. Mijn kuit had het gehouden en voelde hem amper. Goede reacties van deelnemers, ja dat is toch leuk....
Bewust naar huis gereden om lekker thuis uit te rusten. Als ik op locatie zit, wordt het toch weer wat later
Dag 2, te beginnen met de B2-klasse, nou ja gewoon 3e graad dus. Het rare fenomeen bij de B2 is dat men in een soort schemer gebied waant. Is een parcours te moeilijk, dan vind men dat zij altijd C-klasse parcoursen krijgen, maar als het gaat om selecties dan vind men dat zij weer wel 3e graad zijn. Goed ik was maar meegegaan in hun gedachte en had het C-parcours iets versimpelt, meer open sprongen, alles net iets vloeiender. Opvallend het aantal startlatten, kennelijk is men slecht gefocust als men start, want totaal niet nodig. Aantal heel mooie runs gezien, van mijn cursisten en van anderen, sommige met helaas een foutje en sommigen foutloos. Opvallend was het gehannes bij de finish van veel handlers, nou kreeg men bij sprong 20 nog een uitvlucht door de hond door te laten springen, maar van echte overtuiging was naar, mijn mening, geen sprake.
Dan de C-Large, helaas mijn enige parcours voor deze klasse dit jaar (naast WK-selectie finale) en heel eerlijk gezegd, het viel mij over het algemeen genomen erg tegen. Ik zag de honden zich kunnen uitleven in de snelle lange lijnen, Maar bij de handlers vaak een slechte timing, slecht gefocust en technisch soms zelfs heel belabberd.
Uiteraard ook nu weer een paar heel mooi gelopen parcoursen, mooi samenspel vloeiende korte bochten, goede raakvlakken. sommigen helaas met een foutje. Ik zou daar niet rouwig om zijn, dit was goed en wordt alleen maar beter. Ik had al begrepen dat men mijn parcoursen als simpel ervaarde en dat heb ik kunnen zien. Men vergeet dat ook de keurmeester zijn ervaring in het veld heeft en ik weet waar men moeite mee heeft. Je kunt vaan mij verwachten, dat ik de handlers dan ook tot het uiterste zal beproeven. Goed ook hier bij de finish veel getwijfel en angst, dat is jammer, voor iets wat echt niet moeilijk hoeft te zijn en wat op verschillende manieren oplosbaar was.
Goed mijn kuit is heel gebleven en volgens mij heb ik niet veel fouten gemaakt over de 2 dagen.
RSS Feed